Monolaurin - Antivirussupplement ter bestrijding van verkoudheid, griep, gordelroos, herpes, Epstein-Barr-virus, chronisch vermoeidheidssyndroom.
Kan helpen het immuunsysteem te beschermen tegen een reeks infectieuze agentia.
Geen antibiotica - Vernietigt geen vriendelijke bacteriën.
Monolaurin is goed voor zowel eenmalig als langdurig preventief gebruik.
Gewonnen uit kokosolie

WAT IS MONOLAURI
Monolaurin is een antimicrobieel middel dat het immuunsysteem beschermt tegen een reeks infectieuze agentia. Monolaurine is een glyceride-esterderivaat van laurinezuur, een vetzuur dat van nature voorkomt in moedermelk en bepaalde plantaardige oliën. Dit vetzuur wordt al eeuwenlang gebruikt als kiemdodend middel. Laurinezuur werd oorspronkelijk ontdekt toen microbiologen menselijke moedermelk bestudeerden om de antivirale stoffen te bepalen die zuigelingen beschermden tegen microbiële infecties. Het is aangetoond dat het pasgeborenen, waarvan het immuunsysteem onderontwikkeld is, beschermt tegen Respiratory Syncytial Virus (RSV) en andere virussen van de luchtwegen (1,2). Monolaurine bleek een nog grotere virale activiteit te hebben dan laurinezuur. Als voedingssupplement heeft Monolaurin opwindende resultaten laten zien als een antiviraal en antibacterieel middel.

HOE WERKT MONOLAURIEN?
Monolaurine werkt door het vernietigen van met lipiden beklede virussen zoals herpes, cytomegalovirus, griep en verschillende pathogene bacteriën en protozoa.

Monolaurine werkt door zich te binden aan de lipide-eiwitomhulling van het virus, waardoor wordt voorkomen dat het zich hecht en gastheercellen binnendringt, waardoor infectie en replicatie onmogelijk worden. Andere studies tonen aan dat Monolaurin de virale envelop desintegreert en het virus doodt.

WAT IS MONOLAURIEN EFFECTIEF BIJ DE BEHANDELING?
Over het algemeen kan Monolaurin helpen bij het bestrijden van verkoudheid, griep, EBV, gordelroos, herpes en chronisch vermoeidheidssyndroom.

In onderzoeken uitgevoerd bij de Respiratory Virology Branch, Centers for Disease Control, Atlanta, Georgia, werd Monolaurin effectief bevonden tegen 14 menselijke RNA- en DNA-omhulde virussen in celcultuur (3). Deze omvatten influenza, RSV, Rubeola, Newcastle, Coronavirus, Herpes Simplex type 1 & 2, Epstein-Barr Virus (EBV) en cytomegalovirus. (Monolaurin heeft geen effect op naakte virussen, zoals polio-, encefalitisvirus-, coxsachie- of pokkenvirussen.) Monolaurin verwijderde alle meetbare besmettelijkheid door de virusomhulling te desintegreren.Naast de antivirale effecten is van monolaurine ook aangetoond dat het een antibacteriële werking heeft tegen Staphylococcus aureus, Streptococcus agalactiae, Groep A, F & G streptokokken, Chlamydia, H. pylori, en ook tegen gist en schimmels, waaronder Candida en ringworm.

HOE KAN IK ME ZELF BESCHERMEN TIJDENS HET VERKOUD- EN GRIEPSEIZOEN?
Monolaurin dient als een waardevol voedingssupplement voor mensen die het gevoel hebben dat ze verkouden of grieperig worden. Veel artsen hebben hun eigen klinische protocollen ontwikkeld in hun programma ter preventie van verkoudheid en griep en raden aan om meerdere capsules Monolaurin op een lege maag in te nemen.

Monolaurin is niet het soort voedingssupplement dat u dagelijks moet innemen (hoewel veel mensen het regelmatig gebruiken voor preventiedoeleinden), maar alleen wanneer dat nodig is. Als u koorts of gezwollen lymfeklieren heeft, is het altijd het beste om een arts te raadplegen, maar als u de vroege waarschuwingssignalen van griep waarneemt, zoals snuiven, een zere huid en misschien een krassende keel, kan Monolaurin de eerste verdedigingslinie bieden .

ANTIBIOTICA, MONOLAURIEN EN DE GRIEP
Antibiotica doden ongewenste micro-organismen, maar ze doden ook veel vriendelijke micro-organismen. Monolaurin daarentegen lijkt geen nadelig effect te hebben op gewenste spijsverteringsbacteriën, maar alleen op ongewenste micro-organismen. Bovendien kan Monolaurin de resistentie van ziektekiemen tegen antibiotica verminderen.

Frequent antibioticagebruik kan leiden tot grote verstoringen van de gezondheid en vooral van de werking van het immuunsysteem. Antibioticaresistentie, als gevolg van het overmatig gebruik van geneesmiddelen op recept, is een van de grootste problemen waarmee de medische gemeenschap tegenwoordig wordt geconfronteerd. Resistentie is cumulatief (en komt deels voort uit antibiotica in onze voedselvoorziening). Daarom is het belangrijk om te overwegen om eerst met voedingsmiddelen, zoals Monolaurin, te beginnen. Ongecompliceerde griep, hoewel onaangenaam, is niet levensbedreigend en vereist geen medicamenteuze behandeling. Nutritionele fysiologische middelen, zoals Monolaurin, kunnen een goede eerste keuze zijn.

IS MONOLAURIEN VEILIG
Monolaurin staat niet alleen op de GRAS-lijst (Generally Recognized As Safe), maar kan, vanwege zijn oorsprong, veiliger zijn dan veel andere voedingssupplementen die zijn ontworpen om het immuunsysteem te versterken.

Een van de veiligste stoffen die de mens kent, is moedermelk. Hier wordt het monoglyceride van laurinezuur (Monolaurin) gevonden. Wanneer een baby wordt geboren, is deze voor de bescherming van het immuunsysteem volledig afhankelijk van voedingsfactoren in de moedermelk. Bij het analyseren van de samenstelling van menselijke moedermelk, vonden medische onderzoekers laurinezuurmonoglyceriden in hoge concentraties, wat hen ertoe bracht Monolaurin als antiviraal middel te bestuderen (4,5). Monolaurin wordt ook gevonden in kokosolie, boter en slagroom; pas onlangs is het geïsoleerd en gezuiverd. Het is hoogst ongebruikelijk in de farmacologie om chemicaliën te vinden die giftig zijn voor lagere levensvormen (bacteriën, schimmels en virussen) maar niet-toxisch voor de mens.

ingrediënten

Aanvullende feiten voor capsules van 300 mg
Portiegrootte: 1 capsule Porties per container: 90
Hoofdingrediënten	Hoeveelheid per portie	% dagelijkse hoeveelheid
Calciumfosfaat)	106 mg	10%
Monolaurine	300 mg	*
inosine	7,5 mg	*
Percentage dagelijkse waarden zijn gebaseerd op een dieet van 2000 calorieën *Dagelijkse waarde niet vastgesteld Overige ingrediënten: calciumfosfaat, magnesiumstearaat, siliciumdioxide. Gelatinecapsule Monolaurine bevat de monoester van het vetzuur laurinezuur. Bevat geen maïs, gist, tarwe, lever, citrus of andere veel voorkomende voedsel- of chemische allergenen. Glutenvrij. Productiemethoden bevatten speciale eigenschappen met vertraagde afgifte.

Gebruiksaanwijzingen

Voor degenen die het gevoel hebben dat ze een virale infectie krijgen:

300 mg capsules - Monolaurin-capsules van 6 mg op een lege maag, 's morgens vroeg en voor ernstigere gevallen, nog 6' s avonds.

Voor mensen met een gevoelige maag kan Monolaurin met voedsel worden ingenomen. De dosis kan worden afgebouwd naarmate de symptomen afnemen. Natuurlijk moet u altijd het advies van een arts inwinnen als u koorts, pijn heeft of als de symptomen aanhouden.

Jonge kinderen kunnen Monolaurin ook in een lagere dosis gebruiken. Als u Monolaurin toedient aan kinderen (of volwassenen) die moeite hebben met het doorslikken van capsules, kunt u ze openbreken en de Monolaurin bijvoorbeeld door appelmoes of yoghurt sprenkelen.

Voor Epstein-Bar Virus, Herpes 1 & 2 of andere chronische virale aandoeningen:

300 mg capsules - 6 capsules Monolaurin bij een opflakkering
en 2 capsules als onderhoudsdosering tijdens rustperiodes.

Soms kan het herpesvirus worden geactiveerd door Monolaurin en vervolgens worden gedood, wat resulteert in een Herxheimer-achtige reactie. Soortgelijke protocollen zijn gebruikt met het Epstein-Barr-virus (dat sterk lijkt op het herpesvirus), dat verantwoordelijk kan zijn voor chronische vermoeidheid en zelfs MS (16, 17).

Referenties

1. Isaacs CE. De antimicrobiële functie van melklipiden. Adv. Nutr. Onderzoek 10:271-85, 2001.

2. Welsh JK, mei JT. Anti-infectieuze eigenschappen van moedermelk. J. Kindergeneeskunde 94, 1-9, 1979.

3. Hierholzer JC en Kabara JJ. In vitro effecten van Monolaurin-verbindingen op omhulde RNA- en DNA-virussen. J. Voedselveiligheid 4:1, 1982.

4. Kabara JJ. Lipiden als gastheerresistentiefactoren van moedermelk. Nutr. Openb. 38:65, 1980.

5. Zilver RK et al. Factoren in moedermelk die de activiteiten van het influenzavirus verstoren. Wetenschap 123:932-933, 1956.

6. Cohen SS. Strategie voor de chemotherapie van infectieziekten. Wetenschap 197: 431, 1977.

7. Dulbecco A. Interferentie met virale vermenigvuldiging. In: Virology, Dulbecco, A. en Ginsberg, H. bewerken, Harper & Row, Philadelphia, 1980.

8. Kabara JJ et al. Vetzuren en derivaten als antimicrobiële middelen. Antimicrob. Agenten Chemother. 2:23, 1972.

9. Sands JA et al. Antivirale effecten van vetzuren en derivaten. In: Farmacologische effecten van lipiden. Ben. Olie Chem. Soc: Champaign, 1979;75.

10. Beuchat LA. Vergelijking van antivirale activiteiten van kaliumsorbaat, natriumbenzoaat en glycerol en sucrose-esters van vetzuren. app. omgeving. microbiologisch. 39: 1178, 1980.

11. Sands J et al. Extreme gevoeligheid van omhulde virussen, waaronder herpes simplex, voor onverzadigde monoglyceriden en alcoholen met lange keten. Antimicrobiële middelen en chemotherapie 15(1):67-73, 1979.

12. Kohn A. et al. Onverzadigde vrije vetzuren hebben dierlijke envelopvirussen geïnactiveerd. Boog. Virol. 66:301-306, 1980.

13. Ismail-Cassim, N et al. Remming van de ontmanteling van runder-enterovirus door vetzuren met een korte keten. J. generaal Virol. 71(10):2283-9, 1990.

14. Rabia S. et al. Inactivering van vesiculair stomatitisvirus door fotosensibilisatie na incubatie met een pyreen-vetzuur. feb. Laten. 270(12):9-10, 1990.

15. Boddie RL en Nickerson SE. Evaluatie van kiemdodende middelen na het melken die lauricidine, verzadigde vetzuren en melkzuur bevatten. J. Zuivelwetenschap. 75(6):1725-30, 1992.

16. Ascherio A., Munger K.L., Lenette E.T., Spiegelman D., Hernan M.A., Olek M.J., Hankinson S.E., en Hunter, D.J. Epstein-Barr-virusantilichamen en risico op multiple sclerose: een prospectieve studie. JAMA 286 (24:3127-9, 26 december 2001.

17. Simmons A. Herpesvirus en multiple sclerose. Herpes 8(3):60-3, november 2001.

© 2002 Ecologische formules/cardiovasculair onderzoek, Ltd.

Lauricidine
Technische informatie over Lauricidine (monolaurine) voor de gezondheidsprofessionall

De antivirale, antibacteriële en antiprotozoaire eigenschappen van laurinezuur en monolaurine worden al bijna drie decennia door slechts een klein aantal onderzoekers erkend: hun werk heeft echter geresulteerd in 50 of meer onderzoekspapers en talrijke Amerikaanse en buitenlandse patenten. Prof. Dr. Jon J. Kabara voerde het oorspronkelijke baanbrekende onderzoek uit op dit gebied van vetonderzoek. Kabara (1968) patenteerde voor het eerst bepaalde vetzuren (FA's) en hun derivaten (bijv. monoglyceriden (MG's) kunnen nadelige effecten hebben op verschillende micro-organismen. Hoewel niet-toxisch en goedgekeurd als een direct voedseladditief door de FDA, heeft monolaurine een nadelige invloed op bacteriën, gist, schimmels en omhulde virussen.

Kabara ontdekte dat de eigenschappen die de anti-infectieuze werking van lipiden bepalen, verband houden met hun structuur: bijvoorbeeld vrije vetzuren en monoglyceriden. De monoglyceriden zijn actief; diglyceriden en triglyceriden zijn inactief. Van de verzadigde vetzuren heeft laurinezuur een grotere antivirale activiteit dan caprylzuur (C-8), caprinezuur (C-10) of myristinezuur (C-14).

Vetzuren en monoglyceriden produceren hun dodende/inactiverende effecten door verschillende mechanismen. Een vroeg gepostuleerd mechanisme was de verstoring van de lipide dubbellaag van het plasmamembraan. De antivirale werking die aan monolaurine wordt toegeschreven, is het fluïdiseren van de lipiden en fosfolipiden in de omhulling van het virus, waardoor het microbiële membraan uiteenvalt. Recentere onderzoeken geven aan dat één antimicrobieel effect bij bacteriën verband houdt met de interferentie van monolaurine met signaaltransductie/toxinevorming (Projan et al 1994). Een ander antimicrobieel effect bij virussen is te wijten aan de interferentie van laurinezuur met virusassemblage en virale rijping (Hornung et al 1994). Het derde werkingsmechanisme kan op het immuunsysteem zelf liggen (Witcher et al, 1993).

Hierholzer en Kabara (1982) rapporteerden voor het eerst de antivirale activiteit van het monoglyceride van laurinezuur (monolaurine) op virussen die mensen treffen. Ze toonden virucide effecten van monolaurine op omhulde RNA- en DNA-virussen. Dit werk werd gedaan in het Center for Disease Control van de U.S. Public Health Service. Deze studie werd uitgevoerd met behulp van geselecteerde virusprototypes of erkende representatieve stammen van omhulde menselijke virussen. Al deze virussen hebben een lipidemembraan. De aanwezigheid van een lipidemembraan op virussen maakt ze bijzonder kwetsbaar voor laurinezuur en zijn afgeleide monolaurine. Deze eerste bevindingen zijn bevestigd door vele andere onderzoeken.

Onderzoek heeft aangetoond dat omhulde virussen worden geïnactiveerd door toegevoegde vetzuren en monoglyceriden in zowel menselijke als rundermelk (Isaacs et al 1991). Anderen (Isaacs et al. 1986, 1990, 1991, 1992; Thormar et al. 1987) hebben Kabara's oorspronkelijke uitspraken over de effectiviteit van monolaurine bevestigd.

Sommige van de virussen die door deze lipiden worden geïnactiveerd, zijn het mazelenvirus, herpes simplex-virus (HSV-1 en -2), herpesfamilieleden (HIV, hepatitis C, vesiculair, stomatitisvirus (VSV), visna-virus en cytomegalovirus (CMV) Veel van de pathogene organismen waarvan gemeld wordt dat ze worden geïnactiveerd door deze antimicrobiële lipiden, zijn die waarvan bekend is dat ze verantwoordelijk zijn voor opportunistische infecties bij hiv-positieve personen. Gelijktijdige infectie met cytomegalovirus wordt bijvoorbeeld erkend als een ernstige complicatie voor hiv-positieve personen (Macallan et al. 1993).

Het lijkt dus noodzakelijk om de praktische aspecten en het potentiële voordeel van een voedingssupplement zoals monolaurine (Lauricidin) voor microbieel geïnfecteerde personen te onderzoeken. Tot nu toe lijken maar weinig voedingsdeskundigen in de reguliere voedingsgemeenschap het toegevoegde voordeel van antimicrobiële lipiden in de ondersteuning van geïnfecteerde patiënten te hebben erkend. Deze antimicrobiële vetzuren en hun derivaten zijn in wezen niet-toxisch voor de mens. Volgens het gepubliceerde onderzoek is laurinezuur een van de beste "inactiverende" vetzuren, en het monoglyceride ervan is zelfs effectiever dan het vetzuur alleen (Kabara 1978, Sands et al. 1978, Fletcher et al. 1985, Kabara 1985).

Benadrukt moet worden dat laurinezuur niet oraal kan worden ingenomen omdat het hoofdelijk irriterend is. Lauricidine daarentegen, een derivaat van laurinezuur dat chemisch gebonden is aan glycerol om monolaurine te vormen, kan zonder enig probleem oraal worden ingenomen..
De met lipiden beklede (omhulsel) virussen, bacteriën en andere micro-organismen zijn voor hun lipidebestanddelen afhankelijk van gastheerlipiden. De variabiliteit van vetzuren in het voedsel van individuen, evenals de variabiliteit van de novo synthese, verklaart de variabiliteit van vetzuren in hun membranen.

Monolaurin lijkt geen nadelig effect te hebben op gewenste darmbacteriën, maar alleen op potentieel pathogene micro-organismen. Isaacs et al. (1991) rapporteerden bijvoorbeeld geen inactivatie van de gewone Esherichiacoli of Salmonella enteritidis door monolaurine, maar belangrijke inactivatie van Hemophilus influenza, Staphylococcus epidermis en Groep B gram-positieve streptococcus.

De potentieel pathogene bacteriën die worden geïnactiveerd door monolaurine omvatten Listeria monocytogenes, Staphylococcus aureus, Streptococcus agalactiae, Groep A, streptokokken-gram-positieve organismen en sommige gram-negatieve organismen (Vibrio parahaemolyticus en Helicobacter pylori).

Verminderde groei van Staphylococcus aureus en verminderde productie van toxisch shocksyndroom toxine-1 werd aangetoond met monolaurine (Holland et al 1994). Monolaurine was 5000 keer meer remmend tegen Listeria monocytogenes dan ethanol (Oh & Marshall 1993). In vitro inactiveert monolaurine Helicobacter pylori snel. Van groter belang blijkt dat er zeer weinig ontwikkeling van resistentie van het organisme tegen de bacteriedodende effecten (Petschow et al 1996) van deze natuurlijke antimicrobiële stoffen is.

Een aantal schimmels, gisten en protozoa worden ook geïnactiveerd of gedood door monolaurine. De schimmels omvatten verschillende soorten ringworm (Isaacs et al 1991). De aangetaste gist is Candida albicans (Isaacs et al. 1991). De protozoaire parasiet Giardia lamblia wordt gedood door monoglyceriden uit gehydrolyseerde moedermelk (Hemell et al. 1986, Reiner et al. 1986, Crouch et al. 1991, Isaacs et al. 1991).

Chlamydia trachomatis wordt geïnactiveerd door monolaurine (Bergsson et al 1998). Hydrogels die monocaprine/monolaurine bevatten, zijn krachtige in-vitro-inactivatoren van seksueel overdraagbare virussen zoals HSV-2 en HIV-1 en bacteriën zoals Neisserian gonorroe (Thormar 1999).

Lees verder:http://www.aviva.ca/article.asparticleid=13#ixzz1kmYL9F9ZZ

DEZE VERKLARINGEN ZIJN NIET GEVALUEERD DOOR DE FDA. NIET BEDOELD OM ENIGE ZIEKTE TE DIAGNOSE, BEHANDELING OF GENEZEN.

Monolaurine (laurinezuur) 300 mg 90 capsules

Heb je een vraag?